یک وسیله جانبی پلی استیشن ۵ و نه یک کنسول
با اینکه بسیاری از طرفدارها آروزی از راه رسیدن PS Vita 2 یا PlayStation Portable جدید را داشتند، PS Portal اصلا نمیخواهد یک پلتفرم جداگانه باشد. پورتال یک کنسول نیست که کسی بازی مخصوص آن را بخرد. به پلی استیشن پورتال به چشم دوربین HD پلی استیشن فایو، دسته دوالسنس یا هدست وایرلس PULSE 3D نگاه کنید.
چرا درکنار اینها اسم هدست واقعیت مجازی پلی استیشن ویآر ۲ را نیاوردم؟ چون PS VR2 با اینکه بدون PS5 کار نمیکند و در نتیجه یک وسیله جانبی محسوب میشود، عملا بازیهای خود را دارد؛ بازیهایی که بدون PS VR2 نمیتوان روی پلی استیشن 5 سراغ تجربهی آنها رفت.
اما پورتال از اول تا آخر فقط اکسسوری است. PS Portal ازطریق اینترنت به کنسول PS5 کاربر وصل میشود و سپس او میتواند از این دستگاه استفاده کند. بدون اینترنت و پیاسفایو، پلی استیشن پورتال هیچ کاربردی ندارد.
پلی استیشن پورتال
حدود ۳۰ سانتیمتر طول و حدود ۱۵ سانتیمتر عرض دارد. اگر بهدنبال اطلاعات جزئی سختافزاری هستید، شاید جالب باشد که بدانید این دستگاه از تراشه Qualcomm SG4150P بهره میبرد. ولی باتوجهبه ماهیت دستگاه، واضح است که پورتال سختافزار پیچیده و قدرتمندی ندارد. چون اصلا قرار نیست کار سنگین پردازش گرافیکی یک بازی را انجام دهد.
پورتال همانطور که از اسم آن پیدا است، یک درگاه انتقال به شمار میآید. زیرا وقتی از پورتال استفاده میکنید، بازی روی PS5 اجرا میشود. PlayStation Portable صرفا صدا و تصویر بازی را از کنسول پیاسفایو میگیرد و به شما میدهد. همچنین هر دستور گیمر را از دکمههای خود میگیرد و به کنسول میدهد. این اصل اطلاعاتی است که باید دربارهی دستگاه جدید سونی داشته باشید. پورتال فقط میخواهد لذت استفاده از فناوری Remote Play پلی استیشن را افزایش دهد.
ریموت پلی میتواند برای دو دسته از گیمرها جذاب باشد: ۱- بازیکنانی که به اندازهای که میخواهند، به تلویزیون یا مانیتور دسترسی ندارند و در نتیجه نمیتوانند به اندازهای که میخواهند مشغول تجربهی بازیها باشند. ۲- بازیکنانی که خیلی از مواقع فقط حوصلهی بازی کردن در موقعیتهایی غیر از نشستن جلوی تلویزیون را دارند. پس پورتال هم دقیقا فقط شانس جلب توجه همین افراد را دارد.
وقتی طراحی ساده پورتال جواب میدهد
هنگامی که یک هندهلد (کنسول دستی یا دستگاه قابل حمل) را در دست میگیرید، احتمال اول از همه به این دقت میکنید که نگه داشتن آن چه احساسی دارد. پورتال از نظر راحتی در دست و خسته نکردن گیمر، بهترین دستگاه گیمینگ همراهی است که تا حالا امتحان کردهام.
طراحی پورتال واقعا ساده به نظر میرسد. انگار سونی دو طرف دوالسنس را برید و یک نمایشگر هشت اینچی را بینشان قرار داد. از قضا دقیقا همین باعث میشود که برخلاف بسیاری از هندهلدهای دیگر، نگه داشتن پلی استیشن پورتال بهراحتیِ نگه داشتن دستههای کنسول باشد. موقع استفاده از پورتال، انگشتهای کاربر به خوبی دور دو طرف دسته قرار میگیرند؛ نه اینکه به زور جایشان را روی سطح صاف پشت یک کنسول دستی پیدا کنند.
البته که پلی استیشن پورتال را از خیلی جهات نمیتوان با نینتندو سوییچ، استیم دک و دستگاههای مشابه مقایسه کرد. آنها خودشان بازی را اجرا میکنند و پورتال فقط وظیفهی استریم بازی را بر عهده دارد. بااینحال مقایسهی راحتی استفاده از هندهلدها اجتنابناپذیر به نظر میآید. مثلا من نمیتوانم بیشتر از یک ساعت بهصورت مداوم با نینتندو سوییچ اولد بازی کنم. ولی تقریبا ۴ ساعت بدون درد گرفتن دست، مشغول تجربهی مداوم بازی با پلی استیشن پورتال بودم.
وزن دوالسنس عادی ۲۸۱ گرم و وزن پلی استیشن پورتال تقریبا ۵۲۹ گرم است. میدانید چرا پورتال دست را آنچنان خسته نمیکند؟ چون فاصلهی بین دو طرف دستگاه و نوع قرارگیری دست روی دسته باعث میشود که فشار خاصی به چند نقطه از انگشتها نیاید. در ساختار PlayStation Portable شاهد تقسیم درست و مناسب وزن هستیم.
مهمترین کاری که پورتال انجام داده
، بهبود تجربهی بازیها با ریموت پلی است. نه، سونی با این دستگاه هیچ تغییر اساسی و عجیبغریبی را در خود فناوری ریموت پلی به وجود نیاورد. اما به دلایل مختلف امکان ندارد که تجربهی بازیهای پلی استیشن ۵ با ریموت پلی روی گوشی یا تبلت با دکمههای شبیهسازیشدهی لمسی روی صفحهنمایش، حتی نصف استفاده از پورتال لذتبخش باشد. ماجرا فقط دربارهی راحتی در دست نیست. صفحهنمایش دستگاه هم تاثیر قابل توجهی روی لذتبخش بودن استفاده از PlayStation Portal دارد.
ابعاد صفحهنمایش پلی استیشن پورتال برای تجربهی بازیها با ریموت پلی ایدهآل است. اگر به اندازهی اکثر موبایلها کوچک بود، تجربهی بعضی از بازیهای کنسولی را آزاردهنده و مثلا دیدن نوشتهها را سخت میکرد. اگر بیش از اندازه بزرگ بود، کوچکترین ایرادهای تصویر استریمشدهی بازی از کنسول هم در چشم مخاطب فرو میرفت. تازه نسبت طول و عرض صفحهنمایش هم دقیقا به نسبت تصویر بازیهای کنسولی میخورد. پس برخلاف وقتی که از موبایل و تبلت، اصلا دو طرف تصویر نوارهای سیاه نمیافتد و هیچ بخشی از نمایشگر هدر نمیرود.
این LCD میگذارد بازیها را رزولوشن Full HD 1080P و فریمریت ۶۰ ببینید. تصاویر بازیها روی آن شفاف هستند و رنگها با کیفیت بسیار خوب و به شکل واضح ظاهر میشوند. همچنین نمایشگر از زوایای مختلف تصویر خوبی را به کاربر میدهد و مجبور نیستید همیشه پورتال را در یکسری جهت خاص و محدود جلوی خود نگه دارید. در موقعیتهای مختلف میتوانید همانگونه که دوست دارید، دستگاه را در دست بگیرید و مشغول بازی شوید.
چرا طراحی پلی استیشن پورتال
باعث میشود که بتوانید بیشتر از Remote Play لذت ببرید؟ چون مزیت اصلی استفاده از ریموت پلی در خانه همین است که برای بازی کردن، وابسته به نشستن جلوی نمایشگر نباشید. اینکه هر بار مجبور شویم سراغ کامپیوتر برویم یا تبلت را جلویمان بگذاریم تا باز هم از دسته استفاده کنیم، برای من خیلی فرقی با استفاده از خود کنسول ندارد. ولی بهلطف پورتال میتوانید در حال راه رفتن، نشسته در یک نقطهی خلوت از خانه یا حتی روی تخت به تجربهی بازی ادامه دهید.
بهلطف طراحی پلی استیشن پورتال، بسیاری از لذتهای تجربهی بازی با پیاسفایو حفظ میشوند. چرا که مخاطب عملا همچنان از یک دوالسنس با قابلیتهای جذاب مثل هپتیک فیدبک (لرزشهای دقیق و پرجزئیات) و ادپتیو تریگرز (مقاومتهای متفاوت دکمههای L2 و R2) استفاده میکند. فرقهای محدودی بین استفاده از دوالسنس و دستهی پورتال وجود دارد.
استیکهای دسته پورتال کمی کوچکتر از دوالسنس و کمی بزرگتر از دستههای سنس PS VR2 هستند. فقط باید امیدوار بود که در آینده نزدیک دچار دریفت نشود و خریدارها را عصبانی نکند.
یک تفاوت دیگر هم وجود دارد. این یکی سبب میشود موقع استفاده از پورتال، جای خالی دوالسنس را احساس کنید. شما روی دستگاه جدید ریموت پلی، به تاچپد عادی دسترسی ندارید. هر بار که میخواهید روی دکمهی تاچ پد بزنید، باید یکی از دو بخش مشخصشده روی صفحهنمایش را لمس کنید. همین کاری میکند که مثلا در یک بازی که بارها باید نقشه را با دکمه تاچپد باز کرد، چند مرتبه انگشت شما از دسته جدا شود تا به پایین صفحه برسد.
پورتال بلوتوث ندارد
و این یک نکته منفی بزرگ به حساب میآید. هدفونهای بیسیم از جمله ایرپادهای اپل به دستگاه وصل نمیشوند. در نتیجه شرکت Sony واقعا کاربر از این نظر محدود کرده است؛ تا حدی که عدم وجود بلوتوث در پلی استیشن پورتال، من را به یاد استفادهی پلی استیشن ویتا از مموریهای اختصاصی میاندازد.
سونی گیمرها را به خرید هدست پالس الیت و ایربادهای پالس اکسپلور دعوت کرده که به ترتیب ۱۵۰ دلار و ۲۰۰ دلار قیمت دارند. این هدستها از فناوری جدید PlayStation Link بهره میبرند و به ادعای شرکت Sony، کیفیت صدای فوقالعادهای برای تجربهی بازیها دارند. تازه به درد موبایل، تبلت و کامپیوتر هم میخورند. چرا که میتوانند همزمان به دو دستگاه متصل شوند.
برای نمونه پالس اکسپلور با بلوتوث به موبایل شما وصل میشود و بهلطف فناوری پلی استیشن لینک، ارتباط خود با کنسول پیاسفایو یا پلی استیشن پورتال را حفظ میکند. اینگونه وقتی دارید بازی میکنید و صدای بازی را میشنوید، درصورت زنگ خوردن موبایل میتوانید به سرعت تماس را پاسخ دهید. هرچند هیچکدام از این قابلیتها کاری نمیکند که بازیکنها با یک نکتهی آزاردهنده کنار بیایند: اگر میخواهید روی PlayStation Portal از هدفون بیسیم استفاده کنید، مجبور به خرید یکی از این دو محصول هستید. جالب نیست.
بازیکن سه راه برای شنیدن صدای بازی موقع استفاده از پلی استیشن پورتال دارد: وصل کردن هدفون سیمی با جک ۳.۵ میلیمتری، پخش صدا با دو اسپیکر بالای پلی استیشن پورتال و استفاده از فناوری بیسیم پلی استیشن لینک.
به خرید آداپتور جدا برای پلی استیشن پورتال به هدف استفاده از هدفونهای بیسیم مختلف هم فکر نکنید. افرادی که آداپتورهای گوناگون را روی پورتال تست کردند، میگویند صدا تأخیر دارد، اصلا بلند نمیشود و از مشکلات دیگر هم رنج میبرد. به خود اسپیکرهای استریو این دستگاه هم نمیتوان آنچنان اتکا کرد. صدای بلندی دارند، اما کیفیت صدای آنها به هیچ عنوان قابل مقایسه با بلندگوهای عالی یا هدفونهای باکیفیت نیست. اگر به استفاده از اسپیکرها راضی شوید، خیلی از جزئیات جذاب صدای بازیها را از دست میدهید.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.